「真係。」我好誠懇咁望住佢。

「哦,咁你睇…住佢喇,我走先。」

講完,佢就咁頭都唔回咁走咗。

講真,我第一下覺得佢真係仆街嚟,明明係佢叫我嚟,而家佢竟然走先。

不過諗深一層,又好似唔係。





佢應該係場裡面除咗我同Clover仲有老細之外嘅唯一一個人,佢走咗我就可以同Clover享受呢個短暫嘅獨處。

我就咁攬住佢,直到佢起身。

望住佢瞓喺我大脾上面,我竟然冇半點邪念。

佢郁咗下,然後慢慢擘手眼:「你仲喺到嘅?」

「你瞓住咗我隻腳。」





講係咁講,但係我係自願比隻腳佢瞓。

「落去食早餐?」我問佢。

「好呀。」佢慢慢爬咗起身。

喺我哋諗住推門行出去嘅時候,有個男仔行咗入嚟。

我唔知佢係邊個,但感覺好似唔係幾對路。





佢望住我兩個:「食早餐有冇得跟隊。」

Clover向我打咗個眼色,我嘆咗啖氣:「行啦。」

啱啱行出門口,Clover就撳住個肚:「我肚好痛。」

喺我諗住問Clover要唔要抱佢落去嘅時候,跟隊食早餐嗰位就早咗我一步。

雖然我唔係Clover邊個,佢都唔係我邊個,但黑面係我嘅權利。