《我的MK妹同桌》第二季: 179

當呀詩拎起個蛋糕，佢個樣無乜點變到，除咗周邊嘅嘢。
 
佢嘅衫啊，打扮啊，髮型啊，妝啊之類，多咗好多嘢，但最主要嘅樣，其實無乜點變到。
 
仲有半年到，佢就會唔係香港，我唔知下年仲幫唔幫到佢慶祝生日，如無意外呀詩已經返咗嚟嘅，但我都係會擔心⋯⋯
 
到時候我哋會點呢？
 
如果可以的話，梗係唔想有咩意外嘅，我都唔想呢一次係我幫呀詩慶祝嘅最後一次生日。
 




整好咗個蛋糕之後，我拎咗部即影即有出嚟，同個店員講可唔可以幫我哋影張相。
 
我影咗一張，只此一張。
 
「下？乜淨係一張咋？」呀詩嘅意思係話，咁我呢？
 
「啲底相貴啊！」我講大話。
 
因為我已經諗好，呢啲即影即有會係呀詩臨上機嘅時候，整本嘢送俾佢。
 




而我，只要有手機入面嘅相就夠曬啦。
 
所以我無同佢講，呃佢話啲底紙貴，影一張好啦。事實上，我又點會同呀詩慳呢啲錢啊，呢啲回憶嚟，我都俾咗咁多錢嚟整蛋糕啦，唔通我會慳嗰一張紙咩？
 
但係呀詩信我，亦都好為我著想，一張就一張，無再撒嬌。
 
我希望之後同呀詩去多啲唔同嘅地方，玩下其他嘢，影多啲即影即有，咁樣我哋就有多啲回憶。
 
等佢去到外國，見到本嘢都諗起香港有我，同埋俾多啲安全感佢。
 




我可以做嘅，好有限，呢個已經係我可以做嘅最大限度。
 
我哋拎走個蛋糕，去食飯，食完飯，我哋去返附近屋邨，以前細個成日去坐嘅乒乓波枱。
 
我諗起呀彥同佢條新女，我仲同佢哋打交，依家諗返起，嗰陣時嘅打交只不過係隊幾嘢就算數，好撚細路哥⋯⋯
 
我哋就咁拎個蛋糕出嚟，然後就咁係呢度慶祝，我哋無拘泥話要係咩好好嘅氣氛下慶祝，開心就好。
 
佢呀爸係屋企先唔上去，唔係嘅話應該係佢屋企慶祝就算。
 
「你許咗咩願啊？」生日步驟都做齊之後，循例都要問一問嘅。