我中出咗副校: 108. 唔好走

「你隻手……」希望佢自己醒水識放開啦。畀人見到嘅話，我仲使撈嘅，佢仲係我學生嚟㗎喎。

「唔好意思……」佢塊面都有啲紅卜卜。

「你去洗手先啦……」我一路行去廁所，一路諗緊佢忽然間做咩捉住我隻手，係咪當咗我係佢邊個。

返到去之後，佢已經恢復原狀，冇咗啱啱嗰種尷尬嘅感覺。

「你坐多一陣啦，呢度冇咩嘢好做，我用部電話又溫唔到啲咩書嘅，啲frd 又唔得閒。」佢將啱啱想表達嘅意思重新再包裝，聽上去正常好多。



「你啲朋友個個補緊習，真係諗住聽日先探你呀？你做咩唔同佢哋講話你聽日可能出院，或者佢哋而家會嚟呢？」斷估佢哋應該唔會探都唔探咁冷血嘅。

「無所謂啦，又唔係啲咩大事，無謂阻住佢哋啦。」佢個語氣就好似同佢哋唔係好熟噉。

「你哋咁生外嘅，我就唔信佢哋連調個補習堂都唔肯喇。係想人陪嘅，要自己出聲先得㗎嘛！」

「噉我哋係真係唔熟喎。你估人緣好就代表同個個都熟㗎？去到呢個地步，真係朋友嘅有幾多個吖，尤其是係關成績嗰啲嘢……」冇諗過佢講埋啲咁唏噓，完全唔係佢呢啲外向嘅人會講嘅說話。

佢呢番說話，竟然令我開始諗：究竟嗰啲表面光鮮亮麗，好sociable 嘅人，其實心底裡係咪都係咁孤獨，好似冇朋友噉嘅呢？



又或者，喺冇兄弟存在嘅女人世界入面，冇真朋友係咪一件正常嘅事？

有陣時，女校嘅人際關係真係幾複雜下，尤其是我呢啲異性，就更加難明呢班高智商，成熟嘅女人點樣喺度賣弄腦力玩宮心計。

或者我呢個局外人，就最適合做人嘅樹窿？