雖然佢跟住落嚟要講嘅嘢我有可能已經知道,但唔知點解我都係好緊張,調整咗一陣先集中到精神睇落去。

   「我唔知你有冇留意,我從來冇提及過我啊爸。

     你嗰次送我返屋企係打比我啊媽,仲有你嚟我屋企嘅時候我有同你講過我啊媽瞓上床,而我瞓下床。

     你都知我咁大個女冇可能同啊爸一齊瞓,所以…」

佢冇寫出嚟,但我已經知道咁樣代表咩。





我捽咗捽眼,繼續睇落去。

   「我啊媽幾十歲人,身體又唔好,搵返嚟根本唔多,又唔肯拎綜援咩嗰啲,話唔想要政府養。

     嗰時我唔識諗,淨係想搵錢返嚟,就走咗去做PTGF。

     雖然錢係搵到,但係而家諗返都覺得嗰段真係黑歷史。

     後來我識到個男仔,佢話唔在意我以前係點,只係想同我一齊。





     講就講得好聽,但我發現到最後佢都只係當咗我係PTGF,甚至只係一隻雞。

     我同佢分手之後,就做咗你嘅叫床專員。

     因為你生得好似佢,而我當時又未放低,所以我當咗你係佢咁對你好。

     你記唔記得我同你去完酒吧之後,我有好輕描淡寫咁同你講過我當咗你係我前仔,而呢件事係真架。」

估唔到,嗰一句好似講笑嘅嘢竟然係真架。





我繼續睇落去,終於嚟到我最想知嘅部分。

   「而你問我點解要扮醉嘅時候我冇答你,因為當時我扮醉…

     其實係當咗你係我前仔。

     我同你一齊嗰日啊澄過嚟講咗幾句,我知道佢好有可能係鳩吹,但我諗返起以前個男仔點呃我,加埋你運動會嗰日同佢一齊返,我先會信曬。

     我見你瞓著咗,諗住唔理你,但我發現我根本做唔做。

     盒飯同枝哮喘藥都係我比你,但係我唔想認,因為我唔想輸比你,或者更準確啲嚟講,係對佢嘅放唔低。

     我以為,我鍾意嘅係佢,但去到呢一刻我先發現…

     我唔係。」