中六個年 我鍾意左叫我起身個女仔: 澄、晴(一)

個頭耷得耐，條頸有少少痛，所以我決定向後挨，然後開始靈魂出竅。

我知睇落去好似攤屍咁，但係咁樣舒服好多。

喺我魂遊嘅時候，我隱約聽到有人叫我個名。

「啊武！」係把女仔聲。

無估錯應該係啊晴。





我揈咗揈頭，將個靈魂召喚返嚟，之後就望過去睇下邊個講緊嘢。

吓？

我捽咗捽眼，用盡所有精神望住佢…

佢唔係啊晴。

佢拎住疊書，戴住副圓框文青眼鏡，但係嗰浸MK味都係滲曬出嚟。





我望一望隔離位，啊晴唔喺到。

「第一件事，你邊位？」我繼續講：「第二件事，而家幾點？」

「我叫啊澄啊，轉校過嚟。」佢擺低疊書：「得返你埋邊有位，借個位比我入去呀唔該。」

我望咗望個班房，真係冇位。

我拉前張櫈比佢行入去，然後又挨返後。





「你仲未答我，而家幾點？」我問佢。

「我都唔知幾點，我淨係知第一個Break就完，準備上英文堂。」佢拎返疊書去佢張枱。

完第一個Break，即係上咗兩堂。

唔怪得唔係啊晴啦，佢英文都唔係同我同組。

但係…點解無人講過呢件事嘅。

「喂，啊澄你邊班架。」我問佢。

「我D班架，做咩？」佢挨埋我到：「想做咩啫？你講啦。」

「冇嘢，上堂啦。」我拎紙出嚟寫Mind Map。





我喺紙上面寫咗個故名，佢就即刻挨咗埋嚟。

「你又搞咩？」我問佢。

「你係…毒品叔叔？」佢望住我張紙。

「咩呀？咩毒品叔叔？」第一次比陌生人認到，我完全唔知比咩反應好。

「魔童，POPO呀嘛。」

「你真係識我？」我唔係好信。

「莫艾童，仲有符樂俊。」





係魔童兩位主角個名，竟然有人講到。

雖然睇完頭幾個章節可能已經知兩個主角叫咩名，但係嗰種知道自己有人睇嘅感覺真係好正。

之後嗰兩堂英文堂我哋傾得好開心，佢都比咗好多啟發我，雖然我最後都係瞓着咗。

唔好問我點解，慣性嚟。