我哋落樓之後離遠就見到有架就走嘅接駁巴士,但係我就完全冇追車嘅意慾,因為假期就係應該要慢慢行。

我係咁諗,但佢唔係咁諗。

佢將個袋擺咗去後面,然後…

火影跑。

呢個跑姿原本就中二,但係佢呢個身高同衣着用呢個跑姿,就喺得意嘅天花板。





我企喺原地望住佢傻笑,睇下佢會唔會就咁衝咗上車。

佢跑到一半,個巴士司機就閂咗車門,然後直接開車。

佢停低之後轉身向後望,搵咗一陣先搵到我喺邊。

佢好似啲大隻佬咁舉高兩隻手,好似哥斯拉「呯呯呯」咁行過嚟。

我知佢好嬲,但…真係好得意。





「哼!你都唔跑嘅,明明你跑就追到。」佢扁咗扁嘴。

「我唔想入ICU啊。」我點起煙:「等下架車啦。」

「咁咪晏好多先到囉!」佢都係好不滿。

「一間去到請你食雪條。」

「我唔要。」佢擰轉頭。





「再加氣水。」

「唔要。」佢擰向另一邊。

「如果加埋冰糖士多啤梨呢?」我伸出右手:「Deal?」

佢同我握咗握手:「Deal。」

講完,佢就得得戚戚、大步大步咁向巴士站行過去。

等咗幾分鐘就有車到,我哋就前後腳咁上車。

星期日嘅接駁巴士好多人,我哋只可以逼喺車門前面。

架車出站轉彎,佢企唔穩,左腳棘右腳,就咁失平衡向我呢邊跌過嚟。





我即刻雙手撳落車門到,將佢框返住,然後將佢推返埋去,挨住車門。

佢個頭就喺我心口前面,佢耷低頭,好似好怕羞咁。

「你攬住我啦,如果唔係一間又跌。」我行前一步。

「吓?」

「攬定唔攬?」

佢冇答我,只係輕輕咁攬住我,將個頭挨喺我心口到。

佢唔係第一個挨喺我心口嘅人,但佢係第一個挨喺我心口而令我心跳加速嘅人。





唔係Feel到心跳加速咁簡單,而係我直到聽到我每一下心跳。

我拎起其中一隻手,好溫柔咁摸佢個頭。

佢啲頭髮好…我唔想用動物嘅毛髮去形容佢,但我真係諗唔到有咩形容詞最貼切。

佢啲頭髮好似貓毛,好軟、好順,仲有種冇辦法用言語表達嘅感覺,總之就係令人好想一直摸落去。