第三十七回 苦果

我無選擇,呢一吻之後我只好離開.
我唔夠膽轉身敏姐,因為我怕望見佢我會喊.

返到屋企見到Ivy好雀躍咁講今日發生既事比我聽,
我扮到聽到好開心,我用笑聲呢掩飾我既失落.
嗰一晚我訓唔著,當Ivy訓咗之後我一個人行咗去露台食煙.

食食吓有人走近我身邊,係May.


佢又係我手上攞咗支煙.
[你今日有心事?]
連Ivy都察覺唔到佢居然會知.

[妳...點知我唔開心.]

[直覺,女人對呢樣野好敏感.]
我望住佢對電眼,我好想同佢講敏姐要離開我,
我好唔捨得,但係我又唔講得,我好辛苦.



突然間我情緒崩潰,
我唔理May會有乜反應.
我一手揇實佢喊咗出呢.

May無推開我,佢由得我揇實佢軟綿綿既身軀喊,
我感覺到佢個心跳得好快.
我都唔知自己喊咗幾耐,
當我揇住一個我喜歡既人去想另一個我周樣喜歡既人嗰種心情係非常矛盾而痛苦.

我只係知我想有人陪住我,我想May一直揇實我.


但係無可能,我只好放手.

[對唔住,我....]

[喊完係唔係舒服D?]
我點點頭.

[早D休息,你重要返工.]

[唔.]
佢無追問我係因為乜野事,
講完佢轉身入房,但係佢停咗係房門口望實我.
我望住佢既眼神,忽然間我覺得佢係知道我鍾意佢.

由呢晚開始,May刻意避開我,


就算大家都放假,佢都會係房唔出呢,
就算見到面都唔出聲,個氣氛好尷尬.

我知,我亦明佢點解要咁做,
再咁落去唔係辦法,所以我決定同May講清楚.

[May,我有d野想同妳講.]

[吓!!咩呀?]

[我...諗,不如我搬走.]

[吓!點解突然想搬走?你唔係同Ivy有d乜野丫嗎?]

[唔係,係因為我....]



我都未講完已經被佢叫停咗.
[華,我知你諗緊乜,無可能既.]

[我知,所以我先想搬走,我唔可以再呃自己.]

[因為我真係....]

[夠啦,我唔想再聽落去呀!]

[你點可以咁自私,鍾意完一個又一個!]

[我...控制唔到,我原本都以為我做咁多野係為咗Ivy,
但係唔係呀,我係因為妳,我介意你點睇我呀,我鍾意嗰個係妳呀.]



[華,點解妳重唔明白,我同你係無可能架.]

[點解無可能呀?]

[我大過你架.]

[又如何!!我知妳對我有感覺.]

[我....唔可以架.]

[妳比一個理由我?係唔係因為妳係Ivy家姐我就唔可以鍾意妳?]

佢突然好大聲講.
[因為我係Ivy亞媽呀!]



[咩話!?妳講多一次.]

[我話,我唔係佢家組呀,我係佢亞媽呀!咁你明白我地點解無可能啦!]
佢一邊講一邊流眼淚.

[到底發生乜野事?]
之後佢將佢兩母女既事講咗比我知.
呢一刻我真係唔知可以點做.
我只知道絕望.

[華,我個女就係我所有,我交得比你就希望你可以照顧佢一世.]

[我可以乜都唔要,但我唔可以無咗個女.]

[你如果真係愛我,你就更加應該愛Ivy.你醒一醒啦.]
佢講完返咗房,我挨係房門坐咗係地下,
我聽到房內傳呢喊聲.
我知May痛苦,我何嘗唔係一樣.