我Send咗句嘢同佢講我返到學校,但佢冇覆。

兩個幾鐘後我終於放學,而佢都終於覆咗。

「啱啱睇唔到電話,而家同老逗返緊去。」

「嗯,我都啱啱放學,準備返屋企。」

「咁你返到去同我講聲啦。」





「好啊,你都係。」

我收埋電話,企喺煙灰缸隔離點煙。

我呼出一啖煙,灰色嘅煙喺空氣之中慢慢向上飄,最後飄散。

隨着煙飄散,我個腦出現咗一個問題。

「其實佢係咪真係鍾意我?」





呢個問題,我決定交比我堪比哲學家嘅小巴司機Fd解答。

我喺電話聯絡人到搵返佢,然後打咗個電話過去。

「我開緊工啊,咩事啊?」佢問我。

佢把聲好似準備劈友咁,都知佢返緊工。

「傾幾句?」我純粹行個流程問下,因為佢鍾意揸車嘅時候有人同佢傾計。





「我想問佢係咪真係鍾意我?」我問佢。

「做咩啊,唔係好Sweet Sweet嘅咩?」佢把聲極淫。

「都…算係嘅。」我講得有啲牽強。

「姐係唔係啦。」佢睇穿咗我:「咩事啊?」

「我今日…」

佢知我準備長篇大論,直接打斷咗我:「得你唔洗講啦。」

「得。」我選擇收聲。

「佢溝你點會唔鍾意你?」





好似又有道理,我真係冇溝過佢咁濟,係佢溝我多啲。

佢繼續講:「總之你就唔好咁多內心小劇場啦,唔好咁情緒化啦。」

「收到你。」

「係咁先啦。」

「Bye。」

乜我好多內心小劇場咩?乜我好情緒化咩?

是但啦,我唔知。





返咗成日學,係返屋企唞下。