《我係窮郵差,專門幫陰陽相隔嘅親人送信》(書局上架中): 87
「我好驚呀!」佢好緊張咁同我講。
忽然間,腳步聲喺我哋身旁出現,而且非常接近。
我同王胤瀅都立即屏息靜氣,身體極為崩緊,耳仔集中聽住腳踩落地下嘅「沙沙」聲。
「佢就到⋯⋯」王胤瀅嘅聲音幾乎好似係喊出嚟咁。
佢距離我哋⋯⋯10步⋯⋯
9步⋯⋯
8步⋯⋯
7步⋯⋯
6步⋯⋯
5步⋯⋯
4步⋯⋯
3步⋯⋯
就喺佢將要發現我哋之際,有個男仔衝出嚟。
「喂,差大哥唔好意思呀,我屋企唔見咗隻貓,你可唔可以嚟幫我搵下。」
係阿龍?
守衛仍然盯住哩邊,好似唔想理佢咁。
「唔該你呀。過嚟呀。」